نقد

حکومت اسلامی و شیوه های مافیایی
اسدزاده، محمدرضا - اى کسانى که ایمان آورده اید از بسیارى از گمان ها و سخنانی که آبروی افراد را به خطر می اندازد، بپرهیزیدکه گمان ها و افتراء های شما، گناه است و هرگز جاسوسى نکنید....از خدا بترسید و توبه کنید. / آیه 12 سوره حجرات

در حکومت مبتنی بر اسلام چه نسبتی بین اخلاق و سیاست وجود دارد؟ چقدر رفتار و گفتار ما با رفتار و گفتار و مدل حکومت داری امام علی منطبق است؟ چقدر گفتار و رفتار ما نشان از این تفکر "حاکمیت معاویه ای" دارد که "هدف، وسیله را توجیه می کند". آیا شیوه های مافیایی در حکومت مبتنی بر اسلام و قرآن پذیرفتنی است؟
معاویه در مقابل امام علی(که درود خدا بر او باد) پیروزِ بسیاری از صحنه های سیاسی زمان خود بود. اما با مکر و حیله. با تجسس و دروغ و افتراء. با جاسوسی و تملق و ریختن آبروی افراد و .... آنچنانکه امام علی می فرمود " اگر به حیله گری باشد، علی از معاویه حیله گرتر است اما علی به این شیوه های مافیایی و رفتار های دسیسه آمیز اعتقادی ندارد."
علی ( که درورد خدا بر او باد) بر اساس سیاستی رفتار می کرد که منطبق بر قرآن و اخلاق و انسانیت بود نه شیوه های مافیایی و جاسوسی. آنچنانکه در نامه خود به مالک اشتر نوشت :



" ای مالک! مبادا به عنوان حاکم مردم، آنچه بر تو از افراد و اشخاص جامعه، پنهان است و تو از آن ها مطلع هستی، بین عموم مردم آشکار کنی، و آنچه از خطاهای خودت، هویداست پنهان کنی، که داوری آنچه از تو پنهان است، با خدای جهان خواهد بود....
ای مالک! در افراد جامعه عیب هایى هست و حاکم جامعه از هر کس دیگری به پوشیدن آنها سزاوارتر است . مبادا که بخواهی خطاها و عیب هاى پنهان افراد، آشکار شود ، زیرا آنچه وظیفه توست، پاکیزه ساختن چیزهایى است که بر تو آشکار است .... پس تا می توانى عیب هاى دیگران را بپوشان، تا خداوند عیب هاى تو را که می خواهى از مردم پنهان بماند، بپوشاند....
بدترین مدیران و وزیران تو ، کسانی هستند که پیش از تو به بدکاری معروف باشند یا شریکِ گناهان مدیرانِ پیش از تو بوده باشند. مبادا که اینان را امین و همراز و همدم خود قرار بدهی و از اعمال بد ایشان دفاع کنی ....
مبادا چرب‏زبانى و ستایش کارگزارانت، تو را به خودپسندی بکشاند و از تشویق و ترغیب اطرافیانت، خطاکاری کارگزارانت را ندیده بگیری و هنگام قضاوت به یکى از دو طرف دعوا متمایل شوی .
مبادا کارگزارانت را به دلیل دوستى با آنها، انتخاب کنی و آنها را از خطا به دور بدانی.....
مبادا که اشتباه های مدیران و کارگزارانت را به خاطر ظاهر آرایى و نیکو خدمتى شان فراموش کنی، که در پس این ظاهر آراسته و خدمت نیکو ، نه نشانى از نیکخواهى است و نه امانت .... سرمستى و غرور ، تو را غافل نسازد...
درباره حرف های اطرافیانت که نتیجه سخن چینی و تجسس است، اعتماد مکن، زیرا این اطرافیان سخن چین تو، گرچه در لباس مصلحت و اندرز دادن ظاهر می‌شوند اما خیانت‌کارند...
مبادا که حرمت افراد را چون قدرت در دست توست، بریزی که حرمت و آبروی آدمیان در جامعه، از حرمت و آبروی کعبه مهمتر است...."

کاش سیاستمداران، امام علی را می شناختند.

خبر آنلاین